Ogród w stylu francuskim jest harmonijnym połączeniem baroku i renesansu, manifestującym się poprzez przestrzeń, rozmach oraz dbałość o najdrobniejsze szczegóły. Te drobiazgowo zaplanowane, regularne, uporządkowane i symetryczne ogrody są ikoną francuskiego stylu aranżacji przestrzeni zielonych. Jeden z najlepszych przykładów stanowi niezaprzeczalnie ogród Wersalu, będący sztandarowym przykładem estetyki francuskiego ogrodu formalnego. To niepowtarzalne aranżacje, których cechy charakterystyczne można przenieść nawet do niewielkich ogrodów przydomowych.
Ogród w stylu francuskim – definicja
Ogród francuski, znany również jako barokowy lub klasyczny, ma swoje korzenie we włoskim renesansie, lecz największy rozkwit przeżył we Francji w okresie baroku. To interesujące połączenie włoskiego formalnego stylu z przepychem i bogactwem, które miały imponować gościom. Renesans nie tylko zmienił europejską architekturę, lecz także wpłynął na kształtowanie ogrodów.
Średniowieczne ogrody zmieniają się w francuski styl
Średniowieczne ogrody, otoczone wysokimi murami, przekształciły się w przestronne kompozycje ogrodowe z tarasami, alejkami i dekoracyjnymi fontannami rozmieszczonymi na różnych poziomach. Symetryczny i geometryczny charakter ogrodu, w którym człowiek całkowicie podporządkował sobie naturę, stał się podstawą ogrodu w stylu francuskim. Doskonałym przykładem jest niezwykle luksusowy ogród w Wersalu, zlecony przez króla Ludwika XVI, który stał się inspiracją dla wielu ogrodów w całej Europie.
Ogród w stylu francuskim – opis
Francuski styl projektowania krajobrazu, zainspirowany włoskim renesansem, zdecydowanie przekracza granice prostego ogrodu. Francuscy architekci postanowili dodać przepychu do włoskiego formalnego stylu, by móc zaimponować bogactwem i luksusem.
Cechy charakterystyczne ogrodu francuskiego
Charakterystyczne dla ogrodu w stylu francuskim są symetria, geometryczne kształty, powtarzalność wzorów i porządek, podkreślające panowanie człowieka nad chaotyczną naturą. Przestrzeń otaczająca budynek jest dokładnie zaplanowana, z trawnikami przeciętymi symetrycznymi alejkami wybrukowanymi kostką lub wysypanymi żwirem czy piaskiem.
Roślinność w ogrodzie francuskim
Ogród w stylu francuskim charakteryzuje się dominacją zieleni nad innymi barwami. Zadbane trawniki, żywopłoty, obwódki i topiary umożliwiają kształtowanie przestrzeni. Ogród ten jest pełen sadzawek, fontann, roślinnych topiarów, marmurowych rzeźb i pergoli.
Symetria, geometria i optyka w ogrodzie francuskim
Najważniejszą cechą ogrodu francuskiego jest regularność i geometria. Architekci wykorzystywali perspektywę i optykę, aby zapanować nad przyrodą. W ogrodach francuskich używano także zjawisk iluzji optycznej, m.in. montowano lustra na końcach ślepych uliczek, a woda wypełniająca stawy odbijała pałac, co dawało wrażenie nieskończoności.
Woda w ogrodzie francuskim
Woda jest kluczowym elementem ogrodów w stylu francuskim, a liczne baseny i kanały dodają im symetrii i przestrzeni. Fontanny i kaskady są nieodłącznymi elementami tych ogrodów, przyczyniając się do ich charakterystycznego wyglądu.
Drzewa: aleje, boskiety, gabinety ogrodowe
W ogrodzie francuskim drzewa są sadzone w boskiety, tworząc jednogatunkowe grupy często jako szpalery lub aleje. Te zielone ściany dzieliły ogród na różne strefy, a odpowiednio przycinane drzewa tworzyły zaciszne gabinety. Do tego celu stosowano gatunki dobrze reagujące na cięcie, takie jak lipa, wiąz, kasztan, buk czy jesion.
Rośliny w ogrodzie francuskim
Charakterystyczne dla ogrodu w stylu francuskim są rośliny, które nadają mu swój niepowtarzalny urok. Zasadniczo dominuje zieleń nad innymi barwami, a precyzyjnie przycięte żywopłoty, trawniki oraz topiary stanowią główny element kompozycyjny.
Drzewa w ogrodzie francuskim:
- Lipa: Często sadzona w alejach i szpalerach, tworząc zielone korytarze oraz strefy cienia.
- Wiąz: Popularne w kompozycji boskietów i szpalerów, nadających strukturę i harmonię ogrodowi.
- Kasztan: Wykorzystywany także do tworzenia alejek i boskietów, dający efektowne kwiatostany.
- Buk: W formie szpalerów, alejek, a także do budowy zielonych ścian.
- Jesion: Znany ze swojej trwałości, stosowany jako element ogrodowych kompozycji.
Krzewy i byliny:
- Leszczyna: Stanowi część dolnego piętra w boskietach, komponując się z innymi gatunkami krzewów.
- Głóg: Używany do zagospodarowania miejsc bardziej naturalnych, oddzielając strefy ogrodu.
- Ostrokrzew: Wspomaga tworzenie zielonych ścian oraz stanowi ochronę wrażliwszych roślin.
- Bukszpan: Popularny do formowania topiary, tworzenia obwódek i niskich żywopłotów.
Kwiaty:
- Krokusy, hiacynty, szafirek, zimowit, śniedek: Gatunki cebulowe kwitnące wczesną wiosną, ozdabiające partery haftowe.
- Lilie, tulipany, żonkile, narcyzy: Popularne gatunki kwiatów cebulowych sadzone w regularnych, ozdobnych kompozycjach.
- Lewkonia, nagietek, aksamitka, szarłat, ostróżka: Rośliny jednoroczne, które nadają kolorowe akcenty w kompozycjach ogrodowych.
Pozostałe elementy:
- Topiary: Rzeźby z żywych roślin, kształtowane w formy geometryczne, zwierzęce lub abstrakcyjne.
- Partery haftowe: Klomby z kwiatami, tworzące precyzyjne wzory i ornamenty.
- Kamienne elementy: Cokoły, kolumny, rzeźby ludzi i zwierząt, stanowiące punkty centralne w kompozycji ogrodowej.
Topiary w ogrodzie francuskim
Jednym z najciekawszych elementów dekoracyjnych są zielone rzeźby zwane topiary. Powstają poprzez formowanie krzewów i drzew w różnorodne, geometryczne kształty, tworząc unikalne wzory i kontury.
Mała architektura
Kamienne elementy dekoracyjne są nieodłączną częścią ogrodu francuskiego, zdobiąc go i łącząc poszczególne klomby w spójną całość. Cokoły, kolumny, donice z roślinami czy rzeźby ludzi i zwierząt nadają charakteru i stylu. Blisko budynków mieszkalnych umieszczano altany, trejaże oraz pergole, które stanowiły schronienie przed słońcem i wiatrem.
Zakończenie
Ogród w stylu francuskim jest połączeniem precyzji, harmonii i przepychu. Symetria, regularność oraz zaawansowane techniki architektoniczne sprawiają, że każdy element jest dokładnie zaplanowany, tworząc niezapomnianą przestrzeń do odpoczynku i podziwiania piękna natury.
